Smallholder omarmt nieuwe vooruitzichten in Wild Asia Group Scheme

Hoe vaak werd je als kind of tiener gevraagd: "Wat wil je worden als je groot bent?" Misschien droomde je ervan dokter, politieagent, leraar of wetenschapper te worden? Voor veel kinderen vereist het vervullen van hun dromen een vorm van hoger onderwijs of universitaire studie.
Voor de 26-jarige kleine oliepalmboer en wild Azië veldwerker, Hassan, zijn ambities om naar de universiteit te gaan en zijn dromen te volgen, namen een wending op slechts 17-jarige leeftijd. Hassan werd geconfronteerd met een moeilijke situatie. Of hij kwam tussenbeide om zijn vader te helpen bij het beheren van hun oliepalmplantage, of zijn vader zou hun land moeten verkopen. Hij koos ervoor om de plantage van de familie te ondersteunen.
Hassan's vader was een inheemse Sungai, en zijn moeder, hoewel geboren in Sabah, was van gemengde afkomst - inheemse Suluk van de Filippijnen en Sulawesian. In de jaren '1970, voordat hij oliepalm verbouwde, had zijn vader een winkel bij de oversteekplaats van de veerboot op de Kinabatangan-rivier, die zeer succesvol was, totdat er een brug werd gebouwd. Hij onderhield ook contracten met houthakkers. Door de inkomsten uit de winkel en contracten te combineren, kon hij genoeg geld sparen om land te kopen en oliepalm te gaan verbouwen.
Herinnering aan een tijd waarin conserveringsconcepten ooit ongehoord waren
Zijn vader legde hem uit dat het proces van het aanvragen van land in de jaren '70 en begin jaren '80 heel anders was dan in de afgelopen tijd. Hij zei dat veel van de regels en voorschriften die vandaag bestaan ​​of die in de afgelopen 10 jaar zijn vastgesteld, toen niet eens in overweging werden genomen. Het land was niet alleen afgelegen, maar de mensen hadden ook geen vervoer. Zelfs in andere bedrijfstakken, zoals de visserij, was er geen enkele regelgeving en was het gebruikelijk om boten vol vis te zien, in tegenstelling tot vandaag.
Het duurde geruime tijd voordat Hassan's vader land kreeg om te bewerken, aangezien sommige percelen deel uitmaakten van een grote concessie, bosreservaat, natuurreservaat of bestemd waren voor overheidsplanning. Zijn vader vroeg in totaal 20 percelen aan en kreeg er uiteindelijk 8 toegewezen. Helaas verloor Hassan zijn vader op 23-jarige leeftijd, slechts zes jaar nadat hij begon te helpen op de boerderij. Daarna nam hij het familiebedrijf over en beheerde in totaal vier percelen; Percelen van 2 x 11 en 2 x 5 hectare, inclusief het perceel van zijn zus.
WAGS biedt een nieuwe uitlaatklep voor de ambities van kleine boeren
Hassan maakte in 2015 voor het eerst kennis met Wild Asia via een oude klasgenoot, die nu een Wild Asia-werker is. Hij werd begin 2016 gecertificeerd en zegt dat hij aanvankelijk bij RSPO kwam om meer te leren over landbouw en zijn management te verbeteren, maar nadat hij over duurzaamheid en duurzame praktijken had geleerd, raakte hij meer geïnteresseerd in het milieuaspect. Hij houdt van zijn werk met Wild Asia en vertelt dat hij zijn oude routine begon te vervelen; van landbouw, naar voetbal en dan naar huis. In plaats daarvan geniet hij nu van het sociale aspect van WAGS en is hij bovendien gecertificeerd. Hij zegt dat deel uitmaken van deze groep betekent dat hij betrokken is bij het bespreken van methodes, vergaderingen en trainingssessies, en dat hij andere boeren helpt. 
Hassan geeft toe dat het programma nog steeds in uitvoering is en enkele uitdagingen kent, maar de voordelen wegen zwaarder dan deze. Hij zegt, voor hem gaat het niet om de premie maar om de lege fruittrossen (EFB) en decantercake (DC) die hij als meststof heeft leren gebruiken, dat is het allermooist. Hoewel hij niet de kans had om naar de universiteit te gaan toen hij jonger was, ziet de toekomst er voor Hassan goed uit met werk en regelmatige uitstapjes naar Sandakan met zijn vriendin.
Gevraagd naar zijn visie voor de toekomst, zegt Hassan dat hij een winstgevende, duurzame boerderij wil runnen, waarbij inkomen en milieuwelzijn voor zijn gezin in balans zijn.