RSPO Latijns-Amerika breidt ondersteuning voor kleine boeren uit met nieuwe manager voor kleine boeren

De in Honduras geboren Bella Sosa past perfect bij RSPO Latin America Smallholder Manager, omdat ze nauw heeft samengewerkt met de Latijns-Amerikaanse palmoliesector bij het ontwikkelen van strategieën en inclusieve bedrijfsmodellen voor kleine boeren. Bella sluit zich aan bij RSPO te midden van een spannend moment voor Latijns-Amerika – een regio met een recordgroei in CSPO-productie, grotendeels aangedreven door kleine boeren die meer dan de helft van de palmolievoorziening uitmaken.

"Werken met kleine boeren vereist veel empathie, geduld en hart", deelt Bella. “We kunnen kleine boeren niet zomaar loskoppelen van hun culturele achtergrond; we moeten hun levensonderhoud en culturele context begrijpen om strategieën te kunnen ontwikkelen die hen ondersteunen.”

Bella combineert haar jarenlange ervaring in het werken met verschillende sectoren van het duurzaamheidsecosysteem, waaronder de Hondurese regering als directeur Landplanning bij het Ministerie van Nationale Planning, VN-Milieu en de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV, die haar expertise op het gebied van lokale ontwikkeling, bestuur en natuurlijke middelen beheer. Voordat ze bij RSPO kwam, werkte ze voor Proforest als Senior Project Manager, waar ze kleine boeren ondersteunde bij de duurzame productie van basisgewassen. In haar nieuwe rol bij RSPO neemt Bella de touwtjes in handen bij het ondersteunen van de opname van Latijns-Amerikaanse kleine boeren in de RSPO-toeleveringsketen, in overeenstemming met de RSPO-strategie voor kleine boeren.

Kunt u ons iets vertellen over uw eerste ervaringen met het werken met kleine boeren?

Ik werkte voor de Nederlandse organisatie SNV, waar ik werkte met cacao- en koffieboeren. De organisatie begon toen na te denken over samenwerking met de palmsector. Eerlijk gezegd, omdat ik een milieuactivist ben, was ik er aanvankelijk tegen. Maar SNV voerde een diepgaande analyse uit en we besteedden een week aan het onderzoeken van de wereldwijde situatie van palmolie. We realiseerden ons toen dat ondanks de risico's van ontbossing, mensenrechten en milieuvervuiling, er niet te veel organisaties waren die met de palmoliesector werkten om technologie in te brengen of om duurzame praktijken voor duurzame productie te implementeren en af ​​te dwingen.

Wanneer veranderde uw aanvankelijke onwil om met de palmsector te werken?

Het was toen ik begon te werken met HONDUPALMA, het eerste bedrijf waarmee ik verloofd raakte. Het wordt gevormd door 540 kleine boeren en ze zijn zeer succesvol; ze zijn een van de grootste bedrijven in Honduras. Toen ik het bedrijf begon te bezoeken, was het enige dat me opviel dat voor hen het belangrijkste aspect van hun voordelen in deze branche het verbeteren van het levensonderhoud was van de gemeenschappen waarin ze leefden.

Ze werkten samen met de gemeenschappen om de drinkwatersystemen, wegen en het onderwijsniveau te verbeteren. Ze repareerden de schoolinfrastructuur, betaalden leraren en gaven beurzen aan uitmuntende studenten die kinderen van de boeren waren. Ze boden ook transportondersteuning en voedselsubsidies voor de arbeiders. Ik begon in te zien dat ze inderdaad veel geld verdienen – het is tenslotte nog steeds een bedrijf – maar ze delen deze voordelen ook met de gemeenschappen.

Dit bedrijf was een inspiratie om te laten zien hoe je een positieve impact kunt hebben waar je actief bent. Ik gebruik ze altijd als voorbeeld als ik met kleine boeren praat, omdat ik ze vertel dat dit bedrijf van kleine boeren er alles aan deed om een ​​van de grootste bedrijven in Honduras te worden, maar ze vergaten niet waar ze vandaan kwamen. Het gaf me de zekerheid dat ik veel voor deze sector kon betekenen en me ook kon inzetten voor duurzaamheid.

U sluit zich aan bij RSPO op een gunstig moment voor Latijns-Amerika, dat records breekt op het gebied van duurzame palmolieproductie, maar ook te maken heeft met zijn eigen unieke uitdagingen. Wat zijn de meest kritieke uitdagingen waaraan prioriteit moet worden gegeven?

Latijns-Amerika heeft een breed scala aan uitdagingen, waarvan sommige uniek zijn voor specifieke landen, maar grotendeels zijn deze uitdagingen in de hele regio te vinden. Een grote uitdaging die bijna alle palmproducerende landen gemeen hebben, is dat de bevoorradingsbasis van deze landen voornamelijk uit kleine boeren bestaat – ongeveer 50 tot 60%.

Latijns-Amerika herbergt ook de helft van 's werelds resterende tropische bossen. Met de groeiende markt in de regio en met de stijgende prijzen op dit moment als gevolg van de verschillende situaties wereldwijd, waaronder de oorlog in Oekraïne, kunnen we nieuwe plantages gaan zien, zowel van bedrijven als van kleine boeren. Onze uitdaging is om de bestaande gewoonten van dieren in het wild te behouden, verdere ontbossing te voorkomen en tegelijkertijd boeren te ondersteunen om de beste duurzame praktijken te volgen om een ​​toename van de opbrengst, productiviteitsniveaus en capaciteit mogelijk te maken, zodat ze niet op een onduurzame manier uitbreiden.

Wat zijn volgens u de meest kritieke steungebieden voor Latijns-Amerikaanse kleine boeren?

Kleine boeren hebben moeite met financiële steun of krediet op lokaal niveau. Specifiek voor kleine palmboeren is de meeste steun die ze in het verleden hebben gekregen niet gericht op het verbeteren van hun levensonderhoud. Als we proberen hun levensonderhoud en hun culturele context te begrijpen, zal dat ons meer strategieën geven om hen te ondersteunen bij het bereiken van de markt, maar ook om hen te helpen hun leven te verbeteren.

We hebben kleine boeren die nauwelijks kunnen schrijven en lezen, kleine boeren van in de zestig en zeventig, met heel weinig ondersteuning. In sommige kleine landen is er weinig of geen overheidsbeleid om hen te ondersteunen. Deze gemeenschappelijke uitdagingen kunnen ook een kans zijn voor RSPO om een ​​strategie en aanpak te ontwikkelen die kunnen werken, door deze aan hun context aan te passen en verschillende belanghebbenden op landniveau te identificeren om een ​​platform te ontwikkelen waar ze kunnen worden ondersteund.

Hoe communiceer je het belang van duurzaamheid en RSPO-certificering voor sommige van deze kleine boeren die analfabeet of bejaard zijn, of voor degenen die niet noodzakelijkerwijs bekend zijn met mondiale problemen zoals klimaatverandering?

Er is niet één formule om dat te doen. Ze zien bijvoorbeeld niet in wat de oorlog in Oekraïne met hen te maken heeft; ze zien dingen dagelijks. Velen vertrouwen aanvankelijk niet hoe certificering hun levensonderhoud zou kunnen verbeteren. Daarom denk ik dat het belangrijk is om de specifieke context van deze kleine boerengroepen te begrijpen en dat te proberen te relateren. Uiteindelijk zijn ze betrokken bij dit bedrijf omdat ze een leefbaar inkomen willen hebben, het leven van hun kinderen willen verbeteren, hen willen inschrijven op scholen en universiteiten en een huis willen bouwen.

Wat voor hen relevant is, is het verbeteren van de manier waarop ze produceren. Dus in plaats van alleen het doel van certificering na te streven, moeten we ze laten inzien wat de voordelen zijn van duurzame beheerpraktijken en hoe deze waarde kunnen toevoegen aan de bedrijven waarin ze actief zijn. Als ze bijvoorbeeld kunstmest gaan gebruiken, hoe kan dat dan de opbrengst van de productie per hectare verbeteren en hoe kan dat hun inkomen verbeteren? Dat is iets waar ze zich gemakkelijk mee kunnen identificeren.

Waar kijk je het meest naar uit in dit nieuwe hoofdstuk over werken voor RSPO?

Wat mij altijd aantrok aan RSPO was de passie die ik zag bij haar collega's. Ik heb ook het gevoel dat er een diep gevoel van menselijkheid is binnen RSPO dat betrekking kan hebben op de verschillende moeilijkheden en uitdagingen die mensen in hun dagelijks leven hebben. Ik voel me erg trots om deel uit te maken van dit team.

Ik werkte altijd met kleine boeren uit de palmoliesector en ik dacht dat ik vanuit die kant van de tuin veel kon doen om te steunen. Dit gaat over passie, en het geloof hebben dat ik veel kan; Ik kan al mijn ervaring meebrengen omdat ik de regio ken, de verschillende landen ken, de context begrijp en de mensen ken. Het geeft me de mogelijkheid om te blijven luisteren en het perspectief van de andere belanghebbenden te begrijpen.