Het meten van risico's van palmolieteelt op veengronden

De kern van duurzaamheid is met elkaar verbonden door vier aspecten, te weten naleving van de wet, sociaal, milieu en economie. In de context van het bedrijfsleven kan duurzaamheid ook worden gedefinieerd als het vermogen van het bedrijf om duurzaam te zijn.

Naast het hebben van milieu-, sociale en economische risico's, is juridische zekerheid ook van vitaal belang. Een goed begrip van de ontwikkeling van oliepalmen op veengebieden is vereist om de implementatie van duurzame praktijken bij de exploitatie van oliepalmen te bereiken.

De oliepalmplantage-industrie in Indonesië maakt momenteel een snelle groei door, zowel door grootschalige ondernemers als door kleine boeren. Deze ontwikkeling wordt gedreven door de vraag op de wereldmarkt, voornamelijk uit India, China en Europa, naar ruwe palmolie (CPO). Indonesië is momenteel 's werelds grootste producent en exporteur van CPO. Volgens de prognose van Oil Data World zal de productie van Indonesië in 43 2020 miljoen ton bedragen. Daarna volgt Maleisië met 23 miljoen ton en de rest uit landen als Nigeria, Colombia, Thailand, enzovoort.

De productieprognose van CPO in 2020 vereist een continue verbetering van de productie, daarom is landuitbreiding onvermijdelijk. Dit is de uitdaging voor de palmolie-industrie in een land dat te maken heeft met de dilemma's en complexiteit van veengebieden met mogelijke gevolgen als gevolg van overstromingen, waterschaarste en -vervuiling, bosbranden en luchtverontreiniging, verlies van leefgebied en verandering van de biodiversiteit, sociaal-economische verschuivingen en wereldwijde klimaatverandering.

Complexiteit van het veenbeheer

Veengrond is 'kwetsbare' of broze grond. De topografie van dit land heeft meestal de vorm van een bekken en ligt over het algemeen niet ver van de kust. Veengrond bevat voorraden van verschillende planten en organismen die in het verleden duizenden jaren hebben geleefd. De grondwaterstanden van veengronden liggen meestal dichtbij, bevatten en overstromen zelfs het bodemoppervlak. Dit gebeurt van nature tijdens het regenseizoen of droogte.

Alleen inheemse veenplanten kunnen zich aan dit soort omstandigheden aanpassen en erop groeien, zoals Ramin, Jelutong en Rattan. Terwijl oliepalm en acacia geen planten zijn die zich van nature kunnen aanpassen aan deze omstandigheden. Daarom moeten plassen of overtollig water worden afgevoerd uit de kanalen die dienen om water uit de omringende veengrond af te voeren naar de rivier.

Bij het onttrekken of onttrekken van water aan veengrond verandert het karakter van de bodem, die droog en brandbaar wordt en gaat verzakken. De mate van bodemdaling is gevarieerd, maar bereikt gemiddeld 5 cm per jaar voor veengrond die tot 70 cm onder het maaiveld uitkomt. In de beginjaren kon de bodemdaling van veengrond zelfs oplopen tot meer dan 50 cm per jaar. Met het voortdurende zinken zullen de wortels van de palmplant, als ze niet correct worden beheerd, uiteindelijk worden blootgelegd en instorten.

VerderAls gevolg van bodemdaling zal het beplantingsgebied lager liggen dan de omliggende niet-veengebieden eromheen of onder zeeniveau liggen. Dergelijke omstandigheden kunnen er uiteindelijk toe leiden dat oliepalmbomen onder water komen te staan ​​en uiteindelijk zullen de planten vuil worden.

Volgens Nyoman Suryadiputra, directeur van Wetlands International Indonesia, kunnen deze omstandigheden in sommige situaties de productiviteit van oliepalmplantages aantasten.

“Oliepalm werd in 1990 voor het eerst aangeplant in het Indonesische veengebied in de provincie Riau en de plantage is nu ongeveer 25 jaar oud, maar heeft de tweede fase van de teeltcyclus nog niet bereikt. De slechte omstandigheden van de gewassen in Riau zijn zeer alarmerend, omdat ongeveer 66% van de totale plantage of maar liefst 510,000 oliepalmbomen in een veengebied van 4,000 hectare instortte en 23% niet eens produceerde. Dezelfde omstandigheden doen zich ook voor op verschillende andere locaties zoals Jambi, Zuid-Sumatra, West-Sulawesi, Kalimantan, West-Kalimantan”, voegde hij eraan toe.

Regeling palm in veen en duurzaamheidsnormen

Dus nu zijn we terug bij de vraag wat er moet gebeuren om de nationale CPO-productie te verhogen temidden van alle complexiteiten, dilemma's en beperkingen van het bestaande land.

Volgens Nyoman heeft de regering van de Republiek Indonesië verschillende regelingen en afspraken gemaakt, zowel nationaal als internationaal, om de achteruitgang van veengebieden tegen te gaan over kwesties die verband houden met drainage, bodemdaling, turfbrand, uitstoot van broeikasgassen (GHG) in de atmosfeer, overstromingen , enzovoort, waar telers nog steeds kunnen planten, maar dan via een duurzame plantagebenadering.

Bedrijfsrisico's van oliepalm op veengronden

Indien niet correct beheerd, heeft de ontwikkeling van oliepalmen op veengebieden niet alleen gevolgen voor het milieu of het veenecosysteem, maar ook voor de financiële aspecten van de productie. Oliepalmteelt op veengronden vergt zoveel inspanning en kosten in vergelijking met teelt op de minerale grond. Er zullen hogere operationele kosten optreden als gevolg van de extra landvoorbereidingswerkzaamheden, wegenonderhoud en waterbeheer.

Om de impact te verminderen, vereist de teelt van oliepalmen in veengebieden expertise, planning en beste managementpraktijken. Om effectief te zijn, is toezicht en documentatie bij veenbeheer ook belangrijk, naast het regelmatig monitoren en kwantificeren van de resultaten van de implementatie van de beste beheerpraktijken.